Ustawa o samorządzie terytorialnym z 8 marca 1990 roku zezwala jednostkom samorządu lokalnego na posiadanie swoich symboli. W praktyce okazało się, iż ustawodawca rozumiał pod tym pojęciem herb, logo lub jednostkowy sztandar. Dopiero ustawa o samorządzie powiatowym: artykuł 12 ustęp 10 z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 z późn. zm.) i artykuł 3 ust. ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130 późn. zm.) zezwala powiatom (i innym jednostkom samorządu lokalnego) na posiadanie pełnego kompletu symboli, tj.: herbu, flagi, baneru, chorągwi, sztandaru pieczęci.
Flaga i chorągiew (weksylia) to znaki bojowo-rozpoznawcze lub rozpoznawcze wykonane z tkaniny i barwione wedle podobnych zasad, które obowiązują w heraldyce. Mogą być na stałe lub czasowo przymocowane do drzewca lub zawieszone swobodnie (na lince) na maszcie. Pozostałe rodzaje weksyliów to: proporce, proporczyki, bandery, bannery i sztandary. Najczęściej spotykane w Polsce proporcje płata flagi (stosunek wysokości do długości) to: 5 do 8. Chorągiew jest najstarszym polskim weksylium, znana już na początku XII wieku, prawie zawsze z wyhaftowanym, naszytym lub namalowanym herbem lub godłem herbowym i barwami występującymi w samym herbie, którego godło chorągiew przedstawia, przytwierdzona na stałe do drzewca. Chorągiew występuje najwyżej w kilku egzemplarzach.
UZASADNIENIE
W polu czerwonym dwie gałązki tarniny skrzyżowane u podstawy, naturalne, z godłem herbu Mądrostki w środku.
Gdzie: dwie gałązki tarniny w barwach naturalnych, które są odwołaniem do nazwy wsi — Tarnowiec. Nazwa wsi pochodzi od starosłowiańskiego słowa: „tarn” = „tarń”, którym nazywano pospolity krzew, znany obecnie pod nazwą „tarnina”. Widocznie miejscowość założono w miejscu powszechnego występowania tej rośliny. Nie sposób ustalić kiedy powstała osada o nazwie Tarnowiec. W źródłach wzmiankowana jest bardzo późno bo w roku 1255 („Tarnowez”), lecz nie ma pewności czy chodzi o Tarnowiec nad Jasełką, czy Tarnowiec obok dzisiejszego Tarnowa. Pewna jest za to data 1346 („Tarnowecz”), kiedy to wzmiankowano zarówno wieś, jak i kościół tarnowiecki.
W latach 1328 — 1333 tereny na których leży wieś Tarnowiec i kilka innych osiedli oraz gródek rycerski nad Jasionką należały do Pełki, który w latach 1340–1350 był kasztelanem sądeckim, a w 1355 chorążym krakowskim i wieloletnim przyjacielem króla Kazimierza Wielkiego.
W roku 1339 Pełka zapisuje dobra nad Jasionką (być może Tarnowiec) swojej córce Cudce. Była ona żoną Niemierzy z Gołczy i jednocześnie konkubiną... króla Kazimierza Wielkiego. Z tego związku urodziło się trzech nieślubnych królewskich synów: Niemierza, Pełka i Jan. Używali oni herbu Mądrostki (po matce i dziadku). Dali oni początek dwóm rodowym liniom szlacheckim: Kruszynów i Galowskich. Pierwsza z nich obecna była na ziemi tarnowieckiej co najmniej do końca XV wieku, a druga (jako zubożała szlachta) do 1 poł. XVII wieku.
Barwa czerwona pola tarczy herbowej, nawiązuje do barwy pola herbów: Mądrostki, Bogoria i Nieczuja (głównych rodów rycerskich (szlacheckich) występujących na ziemi tarnowieckiej od XII do końca XVIII wieku), jak i królewskiej własności od XIII do XVIII wieku na terenie obecnej gminy Tarnowiec (wioski: Glinik Polski i Glinik Niemiecki ob. Nowy Glinik).