W uprawach polowych obserwuje się uszkodzenia roślin powodowane przez ślimaki nagie. Lokalnie szkodniki te mogą stanowić duże zagrożenie na plantacjach roślin rolniczych, warzywniczych, ozdobnych i zielarskich.

W celu ograniczenia strat powodowanych przez ślimaki zaleca się wykorzystanie zabiegów ograniczających ich populację. Do skutecznych metod walki z tymi szkodnikami należą zabiegi profilaktyczne, agrotechniczne, biologiczne i chemiczne.

Zabiegi profilaktyczne to min.:

  • niszczenie chwastów na obszarach sąsiadujących z uprawami,
  • usuwanie resztek pożniwnych,
  • wykaszanie rowów i miedz.

Do zabiegów agrotechnicznych, uprawowych i mechanicznych należą:

  • zmianowanie i wieloletnie odłogowanie pól,
  • motyczenie i bronowanie,
  • głęboka orka,
  • wałowanie pól,
  • niszczenie chwastów w uprawach,
  • siew bądź sadzenie w dużej rozstawie,
  • ręcznych zbiór ślimaków z roślin oraz powierzchni gleby,
  • odławianie szkodników w pułapki.

Zabiegiem biologicznym, który może być wykorzystywany w ograniczeniu populacji ślimaków jest:

  • ochrona pożytecznych zwierząt żab, ropuch, jaszczurek jeży, kretów, ptaków, chrząszczy z rodziny biegaczowatych i innych.

Chemicznie szkodniki można zwalczać przy użyciu:

  • wapna niegaszonego,
  • moluskocydów

Decyzję o sposobie i terminie zwalczania tych szkodników należy podjąć po przeprowadzeniu obserwacji ich liczebności i/lub uszkodzeń wywołanych żerowaniem oraz po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości (3 osobniki na 1 m2).

Do chemicznego zwalczania ślimaków można stosować wyłącznie środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu i stosowania, zgodnie z etykietą-instrukcją stosowania oraz w taki sposób, aby nie stworzyć zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska.

Informacje o środkach ochrony roślin dopuszczonych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi do obrotu i stosowania w Polsce są dostępne pod adresem:

http://www.minrol.gov.pl/pol/Informacje-branzowe/Wyszukiwarka-srodkow-ochrony-roslin