W uprawach polowych obserwuje się uszkodzenia roślin powodowane przez ślimaki nagie. Lokalnie szkodniki te mogą stanowić duże zagrożenie na plantacjach roślin rolniczych, warzywniczych, ozdobnych i zielarskich.
W celu ograniczenia strat powodowanych przez ślimaki zaleca się wykorzystanie zabiegów ograniczających ich populację. Do skutecznych metod walki z tymi szkodnikami należą zabiegi profilaktyczne, agrotechniczne, biologiczne i chemiczne.
Zabiegi profilaktyczne to min.:
- niszczenie chwastów na obszarach sąsiadujących z uprawami,
- usuwanie resztek pożniwnych,
- wykaszanie rowów i miedz.
Do zabiegów agrotechnicznych, uprawowych i mechanicznych należą:
- zmianowanie i wieloletnie odłogowanie pól,
- motyczenie i bronowanie,
- głęboka orka,
- wałowanie pól,
- niszczenie chwastów w uprawach,
- siew bądź sadzenie w dużej rozstawie,
- ręcznych zbiór ślimaków z roślin oraz powierzchni gleby,
- odławianie szkodników w pułapki.
Zabiegiem biologicznym, który może być wykorzystywany w ograniczeniu populacji ślimaków jest:
- ochrona pożytecznych zwierząt żab, ropuch, jaszczurek jeży, kretów, ptaków, chrząszczy z rodziny biegaczowatych i innych.
Chemicznie szkodniki można zwalczać przy użyciu:
- wapna niegaszonego,
- moluskocydów
Decyzję o sposobie i terminie zwalczania tych szkodników należy podjąć po przeprowadzeniu obserwacji ich liczebności i/lub uszkodzeń wywołanych żerowaniem oraz po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości (3 osobniki na 1 m2).
Do chemicznego zwalczania ślimaków można stosować wyłącznie środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu i stosowania, zgodnie z etykietą-instrukcją stosowania oraz w taki sposób, aby nie stworzyć zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska.
Informacje o środkach ochrony roślin dopuszczonych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi do obrotu i stosowania w Polsce są dostępne pod adresem:
http://www.minrol.gov.pl/pol/Informacje-branzowe/Wyszukiwarka-srodkow-ochrony-roslin
