Szczegóły

STAŁE

21 maj 2007

Odsłony: 71814

{tab=Placówki Oświatowe}

{jb_info}13 442 42 42{/jb_info}

{jb_warning}Strona szkoły{/jb_warning}

Szkoła Podstawowa w Łubnie Szlacheckim z klasami Gimnazjum i oddziałami przedszkolnymi

38-204 Tarnowiec, Łubno Szlacheckie 109

Pełniący obowiązki dyrektora: Bogusław Szmyd

{jb_info}13 44 230 01{/jb_info}

{tab=Przedszkole}

Przedszkole Gminne - Tarnowiec

38-204 Tarnowiec 42

Dyrektor przedszkola: Elżbieta Fijałkiewicz

{jb_info}13 442 40 76{/jb_info}

{jb_warning}Strona przedszkola{/jb_warning}

{tab=Niepubliczne Placówki Oświatowe}

Niepubliczny Punkt Przedszkolny "Leśne Przedszkole" w Brzezówce

Prowadzone przez Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Brzezówka

38-204 Tarnowiec, Brzezówka 41

{jb_info}13 442 40 85{/jb_info}

Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Gliniku Polskim

Niepubliczne Przedszkole „Krasnoludki” w Gliniku Polskim

Prowadzone przez Stowarzyszenie „Unia Szkół” w Gliniku Polskim

38-204 Tarnowiec, Glinik Polski 83

Dyrektor: Katarzyna Kania

{jb_info}13 442 30 02{/jb_info}

{jb_warning}www.uniaszkol.strefa.pl{/jb_warning}

Niepubliczna Szkoła Podstawowa z Oddziałem Przedszkolnym w Łubienku

Niepubliczne Przedszkole w Łubienku

Prowadzone przez Stowarzyszenie "Moja szkoła" w Łubienku

38-204 Tarnowiec, Łubienko 109

Dyrektor: Jadwiga Żychowska

{jb_info}13 442 30 09{/jb_info}

Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Nowym Gliniku

Niepubliczne Przedszkole "Motylki" w Nowym Gliniku

Prowadzona przez Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Nowy Glinik

38-204 Tarnowiec, Nowy Glinik 88

Dyrektor: Barbara Wokurka

{jb_info}13 44 268 73

{/jb_info}

Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Roztokach

Niepubliczne Przedszkole "Rogaś" w Roztokach

Prowadzone przez Stowarzyszenie "Unia Szkół" w Gliniku Polskim

38-204 Tarnowiec, Roztoki 80

Dyrektor: Joanna Stefanik

{jb_info}13 442 40 21

{/jb_info}

Niepubliczna Szkoła Podstawowa we Wrocance

Niepubliczne Przedszkole „Serduszko” we Wrocance

Prowadzone przez Stowarzyszenie „Unia Szkół” w Gliniku Polskim

Niepubliczny Zespół Szkolno - Przedszkolny w Umieszczu w skład którego wchodzi:

• Niepubliczna Szkoła Podstawowa z klasami Gimnazjum
• Niepubliczne Przedszkole „Akademia Malucha”

Prowadzone przez Stowarzyszenie Oświatowe "Kraina Wiedzy" w Umieszcz

38-204 Tarnowiec, Umieszcz 12

Dyrektor: Jolanta Żebracka

{jb_info}13 442 47 21{/jb_info}

Niepubliczny Zespół Szkolno-Przedszkolny w Czeluśnicy w skład którego wchodzi:

• Niepubliczna Szkoła Podstawowa
• Niepubliczne Przedszkole "Calineczka"

Prowadzone przez Stowarzyszenie "Razem dla naszej szkoły" w Czeluśnicy

38-204 Tarnowiec, Czeluśnica 77

Dyrektor: Agnieszka Seweryn

{jb_info}13 44 061 36{/jb_info}

Niepubliczny Zespół Szkolno - Przedszkolny w Łajscach w skład którego wchodzi:

• Niepubliczna Szkoła Podstawowa
• Niepubliczne Przedszkole "Razem w Przedszkolu"

Prowadzony przez Stowarzyszenie Oświatowe "Razem w Szkole" w Łajscach

38-204 Tarnowiec, Łajsce 155

Dyrektor: Edward Kapała

{jb_info}731 388 055{/jb_info}

{/tabs}

Szczegóły

STAŁE

17 maj 2007

Odsłony: 30904

Do wymiany dowodu osobistego należy dołączyć:

- 2 aktualne fotografie z całkiem odsłoniętym lewym uchem, bez nakrycia głowy,
- dowód uiszczenia opłaty - 30 zł
- odpis skrócony aktu urodzenia (kawaler, panna) lub aktu małżeństwa (o ile zawarte było poza tutejszym Urzędem),
- dotychczasowy dowód osobisty - do wglądu.

Wnioski należy składać w Urzędzie Gminy w pokoju nr. 16 na I piętrze. 

Szczegóły

STAŁE

30 kwiecień 2007

Odsłony: 57570

{tab=Gmina Tarnowiec}

{tab=Historia}

Tarnowiec, ongiś rycerska wieś, ma długą i ciekawą historię. Początki miejscowości wiążą się częściowo z grodziskiem w Brzezówce nad Jasiołką. W czasach piastowskich mógł to być pograniczny ośrodek strażniczy. Być może, stanowił też ośrodek władzy nad pobliskim terenem.
Najstarsze wiadomości pisane o Tarnowcu pochodzą z lat 1328-1333. Miejscowość stanowiła wówczas własność rycerza Pełki. W latach 1340-1350 pełnił on urząd kasztelana sądeckiego, a od 1355 roku chorążego krakowskiego.

Tarnowiec zapisał Pełka córce Cudce, co potwierdził król w 1332 roku. Cudka była żoną Niemierzy z Gołczy. Z jej osobą wiązał się jeden z romansów króla Kazimierza Wielkiego.
Była jedyną kobietą, która urodziła królowi trzech synów: Niemierzę, Pełkę i Jana. Jako synowie królewscy z nieprawego łoża nie mieli prawa do sukcesji. Ich potomkowie przyjęli nazwisko Galowskich. Występujący w dokumentach jeszcze w 1415 roku Niemierza był prawdopodobnie wnukiem Kazimierza Wielkiego, a synem Pełki i jego żony Halszki.
Początkiem XVI wieku wieś w części musiała zostać sprzedana lub zastawiona, skoro jako dziedzic jej występował Baltazar Dąbrowski z Siepietnicy. Ostami Galowscy: Jakub i Władysław opuścili wieś w 1591 roku z powodu dużego zadłużenia.
W XVII i XVIII wieku dochodziło tu do zatargów między zubożałymi dziedzicami, a miejscowymi chłopami, u których się zapożyczali. Po wspomnianym Baltazarze Dąbrowskim wieś przeszła na jego córki: Annę Herburt i Zofię Stadnicką. Stadniccy, zagorzali zwolennicy reformacji, założyli tu zbór kalwiński. Po Herburtach Tarnowiec dziedziczyli Stadniccy,
W 1665 roku miejscowość stała się w połowie własnością Kuropatnickich, a w połowie Skotnickich. W drugiej połowie XVIII wieku gospodarował tu Ewaryst Andrzej Kuropatnicki kasztelan bełski. Jego własność obok Tamowca stanowiły: Sądkowa, Brzezówka, Potakówka, Chlebna, Grab, Gliniczck, Umieszcz, Gąsówka i Dobrucowa.
Ewaryst Kuropatnicki był zwolennikiem konfederacji barskiej, stąd Tarnowiec i dobra Kuropatnickich stanowiły bazę konfederacką. Ewaryst pozostawił też po sobie książkę pt. "Geografia albo dokładne opisanie Królestw Galicyi i Lodomeryi".
Wójtem Tarnowca w 1773 roku był Franciszek Kapała, a przysiężnymi: Sebastian Lawera i Szymon Zając.
Kolejnymi właścicielami był ród Pilińskich herbu Bełty. Tarnowiec dostał się w ich ręce, ponieważ ostatni z Kuropatnickich, Józef Ksawery, nie ożenił się i zmarł bezpotomnie.
W 1833 roku majątkiem rządził Aleksander Piliński, po jego śmierci Stanisław - jego syn. W czasie rabacji nie było na tym terenie żadnych rozruchów, świadczy to o tym, że obaj dziedzice mieli dobry stosunek do chłopów.
Tarnowiec, tak jak ongiś za Ewarysta Kuropatnickiego, stał się znów centrum kulturalnym i oświatowym. Żył tam i tworzył poeta z okresu Młodej Polski, syn Amalii z domu Pilińskiej, Edward Leszczyński.
Rozwijało się również szkolnictwo, w 1852 roku w przebudowanym staraniem wsi budynku koło kościoła otwarto szkołę. Jednym z pierwszych nauczycieli był Józef Kamiński, który w 1871 roku doprowadził do powstania skromnej początkowo biblioteki szkolnej. Jego zasługą było również usypanie kopca w rocznicę bitwy pod Grunwaldem, wystawienie pomnika Adama Mickiewicza oraz nowej murowanej szkoły, otwartej w 1898 roku.
U schyłku XVIII stulecia Tarnowiec zaczął słynąć w bliskiej i dalszej okolicy z cudownej statuy Matki Boskiej, zwanej ''węgierską", umieszczonej w miejscowym kościele w 1789 roku. W XIX wieku dziedzic podkrośnieńskiego Krościenka, Franciszek Ksawery Prek, w swoim pamiętniku "Czasy i ludzie", odnotował: Wieść niesie jakoby (Matka Boska) obruszona na jednego z Węgrów palącego tytoń w kościele przeniosła się swoją wolą i siłą z ich kraju do Tarnowca.
Dużym wydarzeniem w życiu mieszkańców Tarnowca i okolicznych wsi było uruchomienie wiosną 1884 roku linii kolejowej, a także przejazd pierwszego pociągu, nazywanego wówczas przez ludzi "żeleźnicą". Przeprowadzenie torów kolejowych przez Tarnowiec spowodowało dużą emigrację zarobkową miejscowej ludności do Stanów Zjednoczonych. Pociąg budził ogromne zainteresowanie i otwierał okno na świat.
Z upływem lat Tarnowiec rozwijał się coraz bardziej, w 1893 roku została otwarta poczta, władzę porządkową sprawowała policja, która pilnowała porządku aż do Dębowca.
Ostatnim właścicielem z rodu Pilińskich był Kazimierz, nazywany przez chłopów "dobrym panem". Należał on do ludzi życzliwych, troszczących się o swych pracowników dworskich, popierał akcję odrodzenia gospodarczego i kulturalnego Tarnowca. Zmarł w roku 1924, nie doczekawszy się potomka. Pochowany został w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Tarnowcu. Majątek przed śmiercią przekazał adoptowanemu przez siebie siostrzeńcowi Janowi Leszczyńskiemu. Młody dziedzic, pełen entuzjazmu i energii, zabrał się za gospodarowanie, pomagał mu w tym rządca Jan Radoń z Tarnowca. Wszystko układało się pomyślnie, był to okres przychylny dla dziedzica. Browar produkował wódkę, hodowla liczyła ponad 60 szt. bydła, natomiast prowadzona pasieka ponad 50 pni. Jednym słowem - sytuacja gospodarcza była bardzo dobra, a rolnictwo przynosiło dochody.

W XX wieku Tarnowca nie ominęły obie wojny światowe. Toczyły się tu krótko walki w latach 1914-1915. Od września 1944 roku, aż do 14 stycznia 1945 roku miejscowość znajdowała się na linii frontu, w wyniku czego bardzo ucierpiała.
W roku 1943 w pałacu dworskim w Tarnowcu zakwaterowane zostały wojska niemieckie, a już od 8 września 1944 roku wkroczyły na teren dworu wojska radzieckie. Po zarządzeniu wysiedlenia mieszkańców wioski, Jan Leszczyński zamieszkał z synem Janem w Polance koło Krosna. Po prawie półrocznym wysiedleniu, w momencie, gdy front przesunął się na zachód, Leszczyński powrócił do Tarnowca. Jednak to, co tam zastał, przeraziło go. Zniszczone zabudowania mieszkalne i gospodarcze zmusiły go do wyjazdu do Krakowa. Z Krakowa już nie wrócił, umarł 23.X.1992 r. Został pochowany w grobowcu Pilińskich na cmentarzu w Tarnowcu.
Znaczne ożywienie gospodarcze nastąpiło w okresie międzywojennym za panowania ostatniego dziedzica Jana Leszczyńskiego. Ożywienie to spowodowane było rozwojem kopalnictwa naftowego. Wiele osób znalazło zatrudnienie w przemyśle kopalnianym, jak również na kolei i we dworze.
W tym czasie w Tarnowcu istniało wiele organizacji: Kółko Rolnicze, Koło Gospodyń Wiejskich, Kasa Stefczyka, Ochotnicza Straż Pożarna, Koło Hodowli Trzody Chlewnej, Liga Morska i Kolonialna.
Pisząc o historii Tarnowca, należy wspomnieć o Karolu Sanockim, byłym wójcie, sprawującym swój urząd przez 18 lat. Wywodził się on ze starego rodu kmiecego i usilnie przykładał się do rozwoju kulturalnego i gospodarczego Tarnowca.
Po II wojnie światowej Tarnowiec bardzo się zmienił i rozbudował. Stał się ważnym ośrodkiem administracyjnym, gospodarczym i oświatowym dla regionu.
We wsiach należących do gminy Tarnowiec nastąpiło wiele znaczących zmian. Szczególne znaczenie miało przeprowadzenie reformy rolnej, dzięki której głównie biedne rodziny otrzymały działki ziemi (najczęściej 3 ha).
W 1956 r. mieszkańcy Tarnowca zadecydowali o doprowadzeniu do swych domów gazu. Powołano Komitet Gazyfikacyjny, na którego czele stanął znany działacz Władysław Wojnarowicz, Opracowano dokumentację, zakupiono rury oraz zapewniono wykonanie prac niefachowych. Do rurociągu gazowego przyłączyło się 230 domów. Tyle samo domów zostało podłączonych do sieci elektrycznej. Do elektryfikacji przystąpiono w 1957 r., a przewodniczącym Komitetu Elektryfikacyjnego został Julian Pietrusza.
Kolejne prace to remont i przybudówka do Domu Ludowego, budowa remizy strażackiej oraz boiska sportowego. Ponadto w latach powojennych wybudowano jeszcze następne obiekty: punkt weterynaryjny, agronomówkę, Gminny Ośrodek Zdrowia, a w latach 1967-68 budynek Banku Spółdzielczego.
Ważnym przedsięwzięciem była budowa w 1952 r. zakładów drzewnych pod nazwą Zjednoczone Zespoły Gospodarcze - Podkarpackie Zakłady Produkcyjne. Dzięki temu zakładowi Tarnowiec stał się ośrodkiem przemysłowym na tym terenie, zatrudniającym znaczną liczbę pracowników z gminy Tarnowiec.
Obecnie Tarnowiec jest stolicą gminy, w skład której wchodzi 17 sołectw, zamieszkałych przez ok. 9300 osób. Tarnowiec jako siedziba władz administracyjnych ma najbogatszą przeszłość, najkorzystniejsze położenie komunikacyjne, a zarazem największą liczbę mieszkańców.

{tab=Herb Gminy Tarnowiec}

Szczegóły

STAŁE

24 kwiecień 2007

Odsłony: 26284

Brzezówka

Historia 

Szczegóły

STAŁE

24 kwiecień 2007

Odsłony: 28044

 BRZEZÓWKA — ( Brzoszowa — 1418, Brzozowka Kruszynina — 1445, Brzezowska — 1470-80, Brzozowka — 1581, 1629). Nieduża wieś licząca prawie 530 mieszkańców. Leży w dolinie Jasiołki na wschód od Tarnowca. Pochodzenie nazwy wsi nosi znamiona nazwy wtórnej, być może wieś wcześniej nosiła nazwę Wola Brze(o)zowska, czyli założona na tzw. surowym korzeniu przez właściciela Brzezowej (najprawdopodobniej jednego z Galowskich herbu Mądrostki).

We wsi znajdują się pozostałości grodziska z przełomu XI i XII wieku,
a bezimienna obecnie osada u jego podnóża, jako źrebowa (służebna), wzmiankowana jest w roku 1339. Sama wieś o nazwie Brzezówka musiała powstać później (najwcześniej na przełomie XIV/XV wieku), bo pierwsze wzmianki pochodzą o niej
z roku 1418. Wzmiankowani są wtedy bracia Tworek i Florian z Brzozówki, a w roku 1428 Pełka z Tarnowca i Galowa (pow. wiślicki), który jest współwłaścicielem dóbr tarnowieckich (w tym Brzozówki). W roku 1445 wzmiankowany jest dziedzic Brzozówki Jan Kruszyna herbu Mądrostki, jego to wspomina Jan Długosz w swoim Liber Beneficiorum (1470-80). W latach 1479 — 1497 z całą pewnością dziedzicem wsi był Piotr Kruszyna wspomnianego herbu. W latach 1505–08 opiekę nad małoletnim synem Piotra, Janem sprawował Piotr Gołuchowski herbu Mądrostki — kuzyn Piotra. W latach 1511–30
w Tarnowcu i Brzozówce wzmiankowany jest wspomniany Jan Kruszyna, występujący także jako Galowski herbu Mądrostki.

Od początku istnienia wieś należała do parafii p.w. Narodzenia NMP w Tarnowcu.

W roku 1530 dokonano poboru podatku od folwarku, 1 ¼ łana kmiecego,  komornika i młyna o 1 kole.

Rejestr poborowy z roku 1581 podaje, że wieś należy do Jana Herburta herbu Herburt. Rejestr musi pochodzić z lat wcześniejszych, gdyż od 1567 roku Jan Herburt już nie żył. Właścicielem musiał być już Paweł Skotnicki. We wsi było 4 kmieci na
2 łanach,1 gospodarstwo na czynszu (szlachcic zagrodowy?), 4 zagrodników bez roli oraz 1 rzemieślnik (młynarz?).

W pobliżu Brzezówki 14 sierpnia 1610 roku Stanisław Stadnicki zwany „Diabłem” dowodzący 6 tysiącami innowierców i awanturników stoczył bitwę z regularnym oddziałem królewskim dowodzonym przez marszałka koronnego Łukasza Opalińskiego. Stadnicki poległ, a wraz z nim ok. 500 jego zwolenników. Był to faktyczny koniec ruchu reformacyjnego na ziemi bieckiej.

Rejestr poborowy woj. krakowskiego z 1629 roku podaje, że właścicielem nadal jest Paweł Skotnicki herbu Bogoryia, a we wsi było 2 łany kmiece oraz 4 zagrodników bez pełnej roli i 1 rzemieślnik.

Rejestr z 1680 mylnie podaje, ze właścicielami wsi był jakiś Stadnicki. Od 1660 roku właścicielami wsi do 1788 roku byli kolejni Kuropatniccy (ostatni Ewaryst).

Szczegóły

STAŁE

24 kwiecień 2007

Odsłony: 220188

{tab=Urząd Gminy}

Adres:		38 - 204 Tarnowiec 211
		woj. podkarpackie
Kontakt:		tel: 13 42 555 00
		fax. 13 42 555 01
		e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Urząd Gminy Czynny:		Poniedziałki: 8:00 - 16:00
		Wtorki, środy, czwartki, piątki: 7:30 - 15:30
Numer konta:		Rachunek bankowy Urzędu Gminy Tarnowiec
		wspólny dla dochodów i wydatków
		BS Biecz o/Tarnowiec
		86 8627 1040 2005 7000 0169 0001
NIP Urzędu Gminy:		685-218-0881
NIP Gminy Tarnowiec:		685-16-02-771
REGON Urzędu Gminy:		000551929
REGON Gminy Tarnowiec:		370440399
P.O. Wójta Gminy Tarnowiec:		Miłosz Leszkiewicz
		tel: 13 42 555 00
Sekretarz Gminy		Tadeusz Górczyk
		tel: 13 42 555 11
Skarbnik:		Agata Augustyn
		tel: 13 42 555 17

{tab=Wydziały}

{tab=GOPS}

{tab=Rada Gminy}

{/tabs}