Liczba ludności: 196
Powierzchnia: 193 ha
Sołtys: Krystyna Lawera
Rada Sołecka: Danicki Zygmunt, Garbacik Stefania, Piskorz Katarzyna, Potrawski Paweł, Skórski Janusz
Historia: Jest to miejscowość oddalona od Jasła o około 6 km, położona na pagórkowatym terenie. Z początku XV wieku pochodzi pierwsza wzmianka o tej miejscowości. Używane wówczas nazwy to: Gassafka (1408 r.), Gossofca (1408 r.),Goszowka (1415 r.), Gosafka (1416 r.). W związku z tym, że Gąsówka i Czeluśnica miały tych samych sołtysów właścicieli ich historia jest ściśle związana.
Po II wojnie światowej w Gąsówce, tak jak i w wielu innych wsiach Gminy Tarnowiec, przystąpiono do elektryfikacji i gazyfikacji. Prace elektryfikacyjne wykonano w 1959 r., a rok później doprowadzono do wsi gaz.
Po wojnie przystąpiono również do prac związanych z ulepszeniem drogi wiejskiej. Kolejna naprawa drogi (na odcinku 2300 m) miała miejsce w 1977 r., a w 1980 r. kontynuowano budowę drogi o nowych wymiarach.
W 1973 r. wybudowano Dom Ludowy, a w roku 1982 sklep. Ks. Sarna pisał:
Gąsówka odległa od Jasła o 6.5 klm, graniczy na wschód z Umieszczem i Wrocanką, na południe z Glinikiem Niemieckim, na zachód z Łaskami, na północ z Czeluśnicą i Walowicami. Najwyższy punkt wynosi 282 m. n.p.m. Wieś ma położenie górzyste. Kasa gminna wynosiła 910 kor. 70 h. Za zniesione prawo pańszczyźniane wypłacono 3.411 zł. 30 kr. m. k. Pierwotnie zwana była Gosówka, także Goszówka lub Gaszowka, zapewna od założycieli Gosa lub Gosza. Wspomniana jest pod rokiem 1481 [Akta sądu goleskiego Nr 66]. Z zapiski tej poznajemy, że Gąsówka była założoną na prawie magdeburskiem, gdyż wspomniany jest sołtys Jakusz czyli Jakób, który jest sołtysem od roku 1408-1425. Jest on zarazem sołtysem w Czeluśnicy. Co należało do tych dwóch sołtystw, to możemy poznać z podziału dokonanego w r. 1482, między Piotrem Kołkiem a Stanisławem synem Konrada. Piotrowi Kołkowi przypadła część gruntów położonej poniżej drogi, która prowadziła z Umieszcza ku Jasłu. Do tego dołączono dla niego inny łan, między Miarką a Olszowcową, jak również dołączono trzy stajania drugiego łanu, powyżej drogi umieszczowskiej, 2 stajania powyżej stodoły Stanisława czyli Zadebrzą. Dostał się również Piotrowi staw przy młynie, drugi staw na obszarze, trzech sitaw, idąc do Umieszcza i zabudowania w Gąsówce, powyżej karczmy. Wszystkie łąki czy wielkie czy małe dostały się obydwom po połowie, jak również po połowie dochody z młynu, z czynszów, daniny od kmieci, zwane gody, daniny z kur po połowie również poszły pastwiska (Tamże Nr 928). W 1495 odstąpił i sprzedał młody Mikołaj Kołek część swego sołtystwa w Gąsówce i w Czeluśnicy bratu starszemu Jakóbowi za 70 grzywien (Tamże Nr 1181). Z biegiem czasu nabyli Gąsówkę opaci tynieccy, a to dla jej sąsiedztwa z Czeluśnicą. Po zniesieniu opactwa tynieckiego, sprzedał skarb państwa Gąsówkę 8. sierpnia 1798 r. Aleksandrowi Gorayskiemu, właścicielowi Moderówki. Po śmierci Aleksandra Gorayskiego (19. marca 1802) otrzymał Gąsówkę syn jego Władysław, a po nim w r. 1867 syn tegoż Kazimierz Gorayski, który ją sprzedał 12. maja 1899 roku Doktorowi Janowi z Wroćmierowy Prus Biesiadzkiemu dotychczasowemu jej właścicielowi.
Część statystyczna. Mieszkańców na obszarze gminnym jest 106; na obszarze dworskim 26; wieśniacy posiadają 61 hk 72 a 43 m.2; obszar dworski 140 hk 19 a. 93 m.2; lasów w rękach prywatnych jest 51.9478 m2.
