Liczba ludności: 608
Powierzchnia: 632 ha
Sołtys: Krzysztof Wiktorski
Rada Sołecka: Biernacki Kazimierz, Jerzyk Maria, Kobak Michał, Lechwar Ewa, Myśliwiec Karol
Historia: Nazwa miejscowości związana jest ze skupiskami gliniastej gleby.
Początki tej miejscowości sięgają prawdopodobnie XII wieku, ale pierwsza pisana wzmianka pojawiła się w 1403 roku i mówiła o tym, że osada należała do wsi królewskich.
Za czasów ostatnich dziedziców w Gliniku Polskim było 5 kmieci: Jakub Budnik, Andrzej Łopatkiewicz, Paweł Bonar, Antoni Garbacik i Jan Sajdak.
Pałac dziedziców stał w miejscu, gdzie obecnie wybudowano kapliczkę, na parceli Wiśniowskiego.
Największym wydarzeniem po pierwszej wojnie światowej było przeniesienie Glinika Polskiego z parafii Łężyny do parafii Tarnowiec. Odbyło się to 20 lutego 1921 roku, gdy proboszczem parafii Tarnowiec był ks. Jan Warzecha.
Miejscowości tej nie ominęła epidemia cholery. Zbierała ona tak okropne żniwa, że utworzono w Gliniku Polskim aż trzy cmentarze choleryczne. Starsi ludzie wspominali, że nawet woda w studniach była zatruta, przeżyli ci, którzy pobierali wodę z Czarnego Potoka.
Po II wojnie światowej przysiółek Pustki w Gliniku Polskim był miejscem poszukiwania na tym terenie złóż gazu i ropy naftowej. W latach 1952-1956 wybudowany został tutaj szyb. Dokonano odwiertu sięgającego 2000 m.
Od 1955 do 1960 r. Glinik Polski był siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, do której należały Glinik Polski i Glinik Nowy. Ważnym wydarzeniem dla obydwu wiosek było wybudowanie w Gliniku Polskim mostu na Czarnym Potoku w 1958 r.
W roku 1956 przystąpiono do elekrtyfikacji wsi. Prace elektryfikacyjne trwały do 1959 r. Natomiast w 1982 r. do poszczególnych zagród w Gliniku Polskim doprowadzony został gaz.
W latach 1980-1982 wzniesiono Dom Ludowy, a w 1991 r. został wybrany Komitet Budowy Szkoły. W 1993 r. przystąpiono do budowy nowej szkoły na parceli szkolnej obok starej szkoły.
O Gliniku Polskim w Opisie powiatu jasielskiego czytamy:
( ...) Glinik Polski oddalony o 10 kl. Od Dębowca, graniczy od wschodu z Wrocanką i Piotrówką, od zachodu z Glinikiem niemieckim, od południa z Łajscami i Łubnem, od północy z Umieszczem. Nazwa wsi pochodzi od gleby gliniastej. Rzeczułka przepływająca przez wieś nie posiada żadnej nazwy, chociaż jest dosyć duża, a podczas ulewy występuje z koryta, robi wielkie spustoszenia, zalewa nawet domy, bliżej niej będące. Na granicy między Glinikiem polskim a niemieckim jest pasmo gór zwane Siciny a skrajna góra nazywa się Magiel; góry od południa nazywają się Łaziska; jedno wzniesienie nazywają Mierkówki. Gleba jest tutaj przeważnie białka, gdzieniegdzie glina. Najwięcej uprawiają żyta, pszenicy, ziemniaków, owsa, jęczmienia, bobu, koniczu, kapusty i buraków, mniej konopi i marchwi(...)
Wieś składa się z kilku części. Właściwa jest Glinik, z południa przypierają do niej tak zwane Cechówki, na zachód Podlas, a na wschód Pustki. Łąki we wsi nazywają się: Dzielnice, Łęg, Pola, Kopaniny i Siciny, Grabie, Pociask, Skrzypce, Wiatrówka, Góry. Najwięcej familijnych nazwisk jest: Łopatkiewicz, Garbacik, Sajdak.
