ŁUBNO SZLACHECKIE
Liczba ludności: 453
Powierzchnia: 473 ha
Sołtys: Sajdak Renata
Rada Sołecka: Grzesik Teresa, Jerzyk Bernard, Kiełtyka Wojciech, Such Sławomir, Wiater Adam
ŁUBNO-OPACE
Liczba ludności: 317
Powierzchnia: 270 ha
Sołtys: Sabina Wilk
Rada Sołecka: Antczak Paulina, Chorzępa Tomasz, Dubis Michał, Gierlasiński Artur, Kozubal Dariusz
Łubno-Opace położne jest w południowej części gminy Tarnowiec sąsiaduje z miejscowościami: Kopytową od wschodu, Piotrówką od północy, oraz Łubnem Szlacheckim od zachodu. W Łubnie-Opacym znajduje się Rzymskokatolicki Kościół Parafialny pod wezwaniem Chrystusa Króla i NMP Królowej wraz z parafialnym cmentarzem i kaplicą.
Historia: Obie te miejscowości leżą w południowo - wschodniej części gminy. Przypuszczalnie pierwotnie była to jedna osada, własność królewska lub książęca. Dzisiaj miejscowości te sąsiadują ze sobą, tworząc jakby całość i posiadają wspólne obiekty użyteczności publicznej.
Ze starych dokumentów dowiadujemy się, że początkowo była używana tylko nazwa Łubno, która jest pochodzenia topograficznego, drugi człon ma znaczenie dzierżawcze. Historia tych miejscowości sięga XII wieku.
Dwór w Łubnie Szlacheckim składał się z dwóch mieszkań, mieszczących po cztery rodziny, w czworakach mieszkało 8 rodzin i 4 rodziny z wioski. W latach 1935-1937 dobudowane zostały spiżarnie i chlewnie. Dwór był dość zamożny, więc w czasie okupacji niemieckiej był prawie codziennie nachodzony. W 1944 roku, po wycofaniu się wojsk niemieckie które zabrały bydło, wkroczyły wojska radzieckie. Mieszkańcy wioski zostali wysiedleni, wraz z nimi dwór opuściła rodzina Józefa i Ludwiki Przyłęckich wraz z synem Andrzejem.
Po II wojnie światowej te dwie sąsiadujące ze sobą i stanowiące jakby jedną całość miejscowości żyją bardzo zgodnie i wszystkie prace społeczne wykonują wspólnie. Przykładem zgodnego współdziałania jest wybudowanie wspólnej szkoły wspólnego sklepu, garaży kółka rolniczego, remizy strażackiej i basenu strażackiego, istnienie wspólnej Ochotniczej Straży Pożarnej oraz Koła Gospodyń Wiejskich.
W roku 1960 do obydwu wsi doprowadzono linię elektryczną, a w latach 1980-1982 trwały prace przy budowie rurociągu gazowego. Wiele wysiłku kosztowała również budowa Domu Ludowego na miejscu dawnej karczmy, trwająca 6 lat - od 1974 do 1980 r.
W książce "Opis powiatu jasielskiego" czytamy o miejscowościach:
ŁUBNO OPACIE. W roku 1272 dnia 19. maja nadaje Bolesław Wstydliwy Piotrowi, kanonikowi kościoła krakowskiego św. Floryana wieś Łubno, celem lepszego uposażenia tego kościoła. W dokumencie tym powiada król, że daje część posiadłości swojej, która to część od ludzi królewskich jest oddzielona i nazywa się z dawna Łubno. Wyjmuje król mieszkańców tej wsi od przewodu i powozu, od łowów na bobry, od krowy, owcy i stróży. Daje przywilej na jedną karczmę; pozwala na polowanie i paszenie w lasach i na wszystkie użytki.
Długosz podaje, że dziesięcinę z łanów kmiecich pobierał kanonik (dziekan) kościoła św. Floryana w Krakowie, że kmiecie mieli ją na własnych wozach zwozić, a wartość jej by obliczona na 6 grzywien. W przeszłym wieku w latach od 1877 do 1894 posiadał Łubno Opacie Stanisław Kotarski. W roku 1894 sprzedał je Bolesławowi i Eligii z Kunaszewskich Rozwadowskim, a ci zaś sprzedali w roku 1902 Izaakowi Zahlerowi, Alterowi Lambikowi, Mojżeszowi Kornfeldowi, Samuelowi Hillerowi i Szymonowi Propkerowi, którzy je rozparcelowali. Za zniesione prawo pańszczyźniane zapłacono 5.344 zł. 55 kr. m.
ŁUBNO SZLACHECKIE. Łubno Szlacheckie odległe Jasła 14.9 kl., od Żmigroda 8 9 kl., leży w okolicy pagórkowatej, 304 m. n.p.m. Graniczy ono na zachód z Łajscami, na południe z Łubieńkiem. Łubno należało do Cystersów koprzywnickich. W roku, 1277, dnia 21. marca zatwierdza król Leszek Czarny posiadłości Cystersów koprzywnickich. W roku tym należała tylko połowa wsi do Zakonników. W roku 1391 nabywa klasztor Pawła z Bogoryi drugą połowę Łubna.
Łubno szlacheckie posiadał ród Bogoryów Jakób, syn Wojciecha z Bogoryi, długo sprzeczał się ze swymi stryjami Mikołajem, Paszkiem i Jarosławiem o Łubno z przyległościami i o Górę. Nareszcie w roku 1313 zawarli ugodę w ten sposób, że Jakób, syn zmarłego Wojciecha, wojewody sandomierskiego, przywraca stryjom wieś Górę i daje połowę wsi Jaślany, a sam został przy Łubnie z przyległościami. Nie wiadomo, w jaki sposób wieś ta stała się własnością królewską, dość, że w roku 1354 sprzedał król Kazimierz Wielki synom Mikołaja z Bogoryi wojewody krakowskiego wsie: Łubno, Kopytowę i Łajsce za 700 grzywien. W roku 1391 nabywa połowę Łubna klasztor koprzywnicki OO. Cystersów od Pawła z Bogoryi. W roku 1581 posiadał Łubno i Grabno czyli Grabaninę Jakób Farurej. (...) W r. 1861 posiadał dobra te Karol Hupka, gorliwy katolik, wzorowy gospodarz i obywatel, zmarły w r. 1905, w 90 roku życia. W r. 1873 otrzymała od niego dobra te córka, Aleksandra z Hupków Przyłęcka, która je w r. 1897 darowała synowi swemu Józefowi Przyłęckiemu. Młody ten obywatel wstępuje godnie w ślady swego dziadka i naśladuje go w cnotach i w pracowitości.
